فایلت

در سالهای دهه ی 1950 ، مهندسان طراحی که روی ترمز هواپیما کار می کردند ، دریافتند که بیشترین گیرایی چرخ با زمین درست در لحظه ی قبل از قفل شدن چرخ با زمین اتفاق می افتد . آنها با اختراع ترمزی کاملا مکانیکی ، روشی را به کار بردند که ، به محض احساس قفل شدن چرخ ، فشار روی ترمز کاهش می یافت . 

به این ترتیب ، تایر همیشه در وضعیت نزدیک به قفل شدن و بیشترین گیرایی کار می کرد و لذا مسافت لازم برای توقف هواپیما کاهش می یافت . این ترمزهای ضد قفل اولیه سبب گردیدند که هواپیما به خصوص هنگام فرود آمدن روی سطح یخ زده ، سالم روی زمین بنشیند .

مهندسان خودرو به زودی اهمیت بالقوه ی این نوع ترمزها را در حفظ تعادل و کنترل فرمان خودرو در موارد ترمز کردن اضطراری دریافتند.

یکی از اولین خودروهایی که به ترمز ضد قفل مجهز گردید ، مدل،jensen FF  در سال 1965 بود .ترمز این خودرو از نوع مکانیکی ضد قفل و تقلیدی از همان ترمز هواپیما بود . این ترمز گرچه عملا عملکرد خوبی داشت ، ولی گران تر و سنگین تر از آن بود  که بتوان آن را روی هر خودرویی به جز خودروهای گرانقیمت نصب کرد . به این ترتیب موضوع ترمز ضد قفل تا زمان پیش آمدن فن آوری بهتر کنار گذارده شد .

در اواخر سالهای دهه ی 1960 ، بسیاری از سازندگان خودرو ، شروع به آزمایش ترمزهای ضد قفل با مدارهای کنترل الکترونیکی از نوع آنالوگ نمودند . شرکت فورد اولین دستگاه خود را از این نوع در سال 1968 به نمایش گذاشت و شرکت کرایسلر اولین دستگاه کنترل ترمز ضد قفل روی خودرو چهار چرخ محرک را در سال 1971 ساخت . در ژاپن هر دو شرکت تویوتا و نیسان ، ترمز ضد قفل الکترونیکی را به کار یبردند  و در آلمان ، شرکتی مشترک بین تلفونکن و بندیکس ، سعی نمودند ترمز ضد قفل خودرو را به بازار بفرستند . متاسفانه علم الکترونیک و تکنولوژی ساخت در آن زمان آنقدر پیشرفته نبود که ترمزهای قابل اعتماد و ایمن تولید شوند ، لذا هیچ یک از این دستگاهها از لحاظ تجارتی موفق نبودند.